Page 15 - Özür_dilerim

— O zaman bu keratayı yormak 13

gerek.

Anneler gülüştüler. Hatta Teoman

da onlara katıldı. Ancak benim aklı-

mı kurcalayan bir konu vardı. Gülüm-

semekle yetindim. Annem bendeki

durgunluğu fark etmişti. Bir şeyler so-

racak gibi bakıyordu. Fakat vazgeçi-

yordu. Benim de ona bir şeyler sora-

cağımı hâlimden anlıyordu. Eve ge-

lene dek ikimiz de sabırlı olmalıydık.

Teoman ve annesi, bizden ayrılıp

evlerine girdiler. Ben annemle konuş-

mak için can atıyordum.

— Anne, sen de fark ettin mi?

Teoman’da bir gariplik var.

— Yo, dedi annem. Biraz özel bir

çocuk sanki. Sen parkta hep bunu

mu düşündün? O hâlin neydi öyle?