Page 14 - Özür_dilerim

hazırladılar. Bizi çağırdılar. Teoman’ın
12
annesi kalkıp onu elinden tuttu.
Özür Dilerim Sanırım Teoman’ın yürümede bir

sıkıntısı vardı. Annesi o yüzden ona

yardımcı oluyordu. Peçeteye sarıp

hazırladığı sandviçi ona uzattı. Teo-

man, iştahla yemeye başladı.

— Oğul, ben bu tür sandviçleri

çok severim. Ya sen?

— Ben de severim işte.

Annemin yarasına parmak basıl-

mıştı.

— Sever işte! Bu “işte” sözünden

anlamışsınızdır. Taşındığımızdan beri

iştahı iyice gitti.

— O hâlde, dedi Teoman’ın anne-

si. Biz de hep parka geliriz. Baksanı-

za pek iştahsız sayılmaz.

— Yoruldu da ondan teyzesi.