Page 14 - 01_surpriz_hediye.indd

Annesinden ses gelmeyince merakı daha

da artan Ecem, elindeki kâseyi bırakmadan

kapıya doğru yürüdü. Kapıdan son bir defa
daha “Anneciğiiim kim gelmiş?” diye seslendi.

Mehmet, koridorun diğer köşesinden orta-
ya atıldı, kollarını iki yana açtı ve “Ben gel-

diiiiiiiim!” deyiverdi. Ecem, bir an dondu kaldı.
Bunu beklemiyordu. Gelen kişi Ecem’in dayısı

Mehmet’ti.

Mehmet, “Dayıcığım!” dedi ve elleriyle gel
gel yaptı. Biraz sonra dayı-yeğen muhteşem

bir kucaklama yaşanacaktı ama önce Ecem’in
şaşkınlığını üzerinden atıp kendine gelme-

si lazımdı. Öyle de oldu. Birkaç saniye son-

ra Ecem kendine geldi. Birden sevinç çığlığı
attı ve hızla dayısına koştu. Son adımında öne

doğru, Mehmet’in kucağına atıldı.
Mehmet, Ecem’i zor da olsa yakaladı. Evet

biraz zorlanmıştı. Çünkü Ecem olayın heyeca-

nıyla elindekileri bırakmadan hızla koşup da-
yısının kollarına atlamıştı.

Ecem’in ilk yaptığı iş, dayısını öpmekti. İki
yanağından da öptükten sonra kendini hafif

geri çekti dayısına gülümsedi ve hemen sonra
kendi yanağını uzattı.

12