Page 10 - 01_bugunun_cocuklari.indd
P. 10
ca bulaca sarı, turuncu, kırmızı renklerin
armonisi onu daha da sıradan yapıyordu.
Bir de sussa tüm bunlara katlanılabilirdi.
Geçenlerde çelenk hazırlanırken yap-
tığını hiç kimse unutmuyordu. Bembeyaz
karanfillerle donatılmış tablaya hayranlıkla
baktıktan sonra söylediği söz, herkesin kanı-
nı dondurmuştu.
“Dilerim gittiğin yerde gözyaşı döken
kimse olmaz.” dediğinde tırtıklı yaprakları
titreyen karanfil ağlamaya başlamıştı.
“Gözyaşı da nereden çıktı? Ben düğü-
ne gitmeyi umuyordum.”
Suyun içinde buket olmak için bekle-
yen lale, konuşmaya başladı. Sinirinden
kıpkırmızı olmuştu.
“Patavatsız, sus artık.”
“Ama ben kötü bir şey söylemedim ki.”
“Ağlamanın neresi iyi bir şey?”
8
