Page 7 - 01_yeni_oyun.indd
P. 7
Arda, komşularını ve mahallede yaşayan
sokak hayvanlarını düşündü. Çok güzel
bir mahallede yaşadığı için mutluydu.
Gülümsedi. Pencerenin tül perdesini
çektikten sonra kapıya doğru yürüdü.
Annesi Sevim Hanım da Arda gibi
erkenden uyanmıştı. Mutfakta kahvaltı
hazırlıyordu. Arda mutfağa geldi. Kapıda
durdu ve bir süre annesini izledi. Sevim
Hanım neşeli ve sevecen bir kişiydi. Her
işini severek güler yüzle yapardı. Arda,
muzip şekilde gülümsedi. Parmaklarının
üzerinde, sessizce yürüdü. Annesinin
hemen arkasında durdu. Annesinin kendisini
görmediğini zannediyordu. Tam annesine
sarılacaktı ki Sevim Hanım “Günaydın Arda
Bey!” dedi. Arda, annesinin sesiyle irkildi.
Arda sitem edercesine “Yaa anneeee! Yine
mi?” dedi. Sevim Hanım arkasına döndü.
Eğildi ve Arda’nın yanağına kocaman bir
öpücük kondurdu.
5
