Page 7 - 01_disi_kusun_yuvasi.indd

karanlığında dönermiş. Kendine yârenlik ede-
cek başka güvercinler ararmış. Meğer onun

gibi bir güvercin daha varmış. Nasıl olduysa
bir pınarın başında tanışmışlar. O günden son-

ra iki güvercin bir olmuş, ovanın altını üstüne
getirmişler. Zaman ilerledikçe arkadaşlıkları

pekişmiş.

Gel zaman git zaman erkek güvercin, “Gez,
dolaş, hep aynı yer. Canım sıkılıyor.” demeye

başlamış. Önceleri kendi aralarında çeşit çeşit

yarışlar yapmışlar. Bu yarışlara diğer yavruları
da dâhil etmişler. Bir süre sonra erkek güvercin

yine sızlanmaya, söylenmeye koyulmuş. “Kısa
mesafeli uçuşlar bana göre değil. Ben bu yav-

ruların arasında boşa zaman harcayacak de-
ğilim. Daha uzun mesafelere uçmaya ne der-

sin?” der olmuş. Dişi güvercin, erkek güverci-

nin bu sözlerine onu kırmamak için ses çıkar-
mamış ama dediğini de yapmamış. Erkek kuş

o kadar üstelemiş ki bir gün ona hak vermiş.
“Bir kere uzaklaşmaktan bir şey olmaz. Hava

kararmadan yuvalarımıza döneriz.“ diye dü-

5