Page 22 - 01_disi_kusun_yuvasi.indd

iyi biliyormuş. Sürü hâlinde uçarken bile okya-
nus üzerinden geçmek çok zormuş.

Dişi kuş yuvasını yapmış ama acaba yavru-

su olursa onu tehlikelerden koruyabilecek miy-
miş? Ah, şimdi anacığının kanatları altında ol-
mak için neler vermezmiş ki!

Dişi güvercin hiçbir yere gidememiş. Sonun-

da meşe ağacının gövdesinden çıkan iki büyük
kolun arasına eski yuvayı taşımış. Yuvayı elin-
den geldiğince sağlamlaştırmış. Hiç belli ol-

mazmış, hangi tehlikelerle karşılaşacağı. Yiye-
cek toplamaya da pek fazla vakti yokmuş. Bu-

labildiği yiyecekleri yuvanın içine, dışına depo-
lamış. Yakınlarda ev yokmuş ama yol varmış.

Yoldan geçenler yiyecek bıraktı mı diye oraları
aramış. Bulmuş da umutları boşa çıkmamış.

Yarısı yenmiş, yarısı atılmış ya da düşürülmüş
ekmekler, yollara saçılmış darılar, hatta soya
fasulyesi bile bulmuş. “Bundan iyisi can sağlı-

ğı.” demiş kendi kendine.

— Keşke, demiş. Keşke ailemin yanında ku-
luçkaya yatabilseydim. O zaman her şey daha

başka olurdu.

20