Page 19 - yakamozlar goz kirpiyor

çesindeymiş gibi oradan oraya zıplıyorlarmış. Ab-

laları Mehtap, onları engellemeye çalışsa da çok

fazla söz geçiremiyormuş. Pervasızca içeri dalan

haylazları ne yaptıysa engelleyememiş. Güneş,

mahcup bir tavırla yerinden kalkmış çocuklarının

elinden tutup onları dışarıya çıkarmış:

“Bakın yavrularım, şu anda çok önemli bir işi-

miz var. Eve gidip beni orada bekleyin. Bir daha

da buraya gelmeyin. ‹şim bitince ben hemen eve

geleceğim.” demiş. Sonra Mehtap’a dönmüş.

“Kardeşlerinden sen sorumlusun. Onları hemen

eve götür.”

Çocuklar, annelerini kızdırmamak için ablaları-

nın elinden tutmuşlar ama içten içe de kaynıyorlar-

mış. Güneş, çocuklarının başını okşayarak toplan-

tıya dönmüş. Çocukların bu saatte oynamalarına

izin yokmuş. Çünkü Dünya’nın bu yüzünde gece

başlamış. Ağaçların, toprağın ve suyun serin kal-

maya ihtiyaçları varmış. Yoksa Dünya’nın düzeni

bozulurmuş.

17