Page 13 - yakamozlar goz kirpiyor

“Korkulacak bir şey yok canım evladım benim.

Senin yanında uyumamı ister misin? Belki bu saye-

de rüzgarın sesinden korkmazsın. Yine de uyarma-

dı deme. Ama yine de rahat edeceğini sanmam,

benim horlamam rüzgârın sesinden beterdir.”

“Seni tanıyorum ve sesin senden geldiğini bili-

yorum, o nedenle korkmam. Fakat rüzgârı ve fırtı-

nayı tanımıyorum.”

“Seni gidi laf ebesi seni! Yine beni tavladın,

haydi bakalım yatmaya hazırlan. Ben az sonra

yanında olacağım.”

Elimde mumla banyoya gittim. Aynada

yüzüm korkunç görünüyordu. Mum ışığı, aşağı-

dan vurduğu için kendi suratımı bile tanıyamadım

birden. Hemen mumu yukarıya kaldırıp aynanın

önüne koydum, görüntüm şimdi bana benzemişti.

Dişlerimi fırçaladım, pijamalarımı giydim. Rüzgâr

diner gibi olmuştu. Pencereden dışarı baktım.

Ağaçlar artık fazla sallanmıyordu. Sadece yap-

raklar hışırdıyordu. Ama havada bulutlar ay ışığı-

11